Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Duo Reges: constructio interrete. Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Ut scias me intellegere, primum idem esse dico voluptatem, quod ille don. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Quid censes in Latino fore? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Hic ambiguo ludimur. Ne vitationem quidem doloris ipsam per se quisquam in rebus expetendis putavit, nisi etiam evitare posset. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Laboro autem non sine causa; Quis hoc dicit? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Facillimum id quidem est, inquam.

Urgent tamen et nihil remittunt. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Sed ad illum redeo. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Videsne quam sit magna dissensio?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.